De bruiloft

‘Nou mama, papa, wij gaan 12 mei trouwen’, het was op een donderdag in januari 1999 en ik stikte bijna van blijdschap, want het ging ein-de-lijk gebeuren.

Het was eigenlijk een beetje druk in de bakkerij van mijn ouders toen we het goede nieuws kwamen vertellen, iedereen was blij. Mijn vader was een beetje stil, maar die was wel vaker stilletjes.

De laatste tijd leek hij wat afwezig, ja wat wil je, met de kerstdagen net achter de rug die eigenlijk aanzienlijk druk zijn, zijn beste knecht ooit die kwam vertellen dat hij met het bakkers vak ging stoppen.

Toch vond mijn moeder dat er iets geks met mijn vader aan de hand was. Hij struikelde ineens zomaar, en ging op stoelen zitten die er niet stonden, hij vergat een hoop dingen zoals ingrediënten in broodjes en appelflappen…best raar, hij was namelijk altijd zo vreselijk precies!

Op een maandag ging mijn vader dan eindelijk na lang aandringen naar de huisarts. Deze liet een MRI-scan maken. Een dag later, dit was 5 dagen na onze trouwaankondiging, vertelde de neuroloog dat mijn vader acuut moest worden opgenomen in het ziekenhuis, want er zaten drie tumoren in zijn hoofd, die ongeveer het formaat van een ei hadden en omdat later bleek dat het niet om de primaire kanker ging, konden ze niets meer voor hem doen…

Op dat moment begon er in mijn lichaam een vreemd proces; mijn rechtervoet begon slaperig aan te voelen en het gevoel leek omhoog te klimmen het was een raar doof gevoel en ik was natuurlijk erg verdrietig vanwege mijn vader en tegelijkertijd heel blij dat ik ging trouwen!

Dat slaperig gevoel was pas een rare sensatie. Ik ging op aanraden van een collega naar de huisarts en daar vertelde ik huilend dat ik ging trouwen en wat er verder nog aan de hand was. De huisarts vertelde dat stress rare dingen doet met je lichaam, want deze twee intense emoties kan een mens geestelijk vaak niet aan en ik moest het rustig aan doen. Ik kreeg een pilletje mee voor het geval de emoties me te erg naar de keel grepen.

Toen ging alles in stroomversnelling: onze bakkerij was binnen twee weken verkocht. Mijn ouders hadden nog een tweede huis dat ze verhuurden en die huurder vertelde dat zij eruit ging. In maart van dat jaar konden mijn ouders gaan beginnen met hun verhuizing.

Onze bruiloft was een groot succes! Mijn vader heeft het nog meegemaakt en hij heeft zelfs onze bruidstaart gemaakt en het koude buffet, met de hulp van mijn tante Leny…kortom het was geweldig en de schat aan herinneringen pakken ze niet meer af!

Na de bruiloft ben ik weer zonder klachten aan het werk gegaan en op 13 juli 1999 is mijn vader gestorven.