Een overpeinzing van Liesbeth Bours, yogalerares van Henriëtte Nooren

Zeven jaar geleden werd er iets ernstigs geconstateerd bij Henriëtte. De arts vermoedde dat er mogelijk sprake zou zijn van een hersentumor. Na diepgaand onderzoek bleek de diagnose niet een hersentumor maar MS te zijn. Henriëtte zou Henriëtte niet zijn om als volgt te reageren:”Hoera! Ik heb MS! Ik ga niet dood. Wat een groot geluk!” Haar levenskracht was onstuitbaar. Hoewel er zich in het verloop van het ziekteproces langzaamaan meer en meer problemen voordeden met het lopen, bleef ze doorgaan met werken. Ze hield zich kranig. “Ach, elk mens heeft wat, en ik heb dan toevallig MS.” Toch moest na verloop van tijd de rollator haar loopmaatje gaan worden. Geen probleem…Henriëtte noemde alle voordelen op: “Ik kan zo elk koninklijk défilé vooraan zittend op mijn stoeltje meemaken, bij de Albert Heijn word ik nu sneller geholpen en ik kan mijn tas nu vol proppen met van alles en nog wat, want die hoef ik nu niet te dragen.”Lees meer . . . . . via deze link: Rondom MS_40